Mam, mag ik je telefoon om een spelletje te spelen? Mam, mag ik achter mijn spelcomputer? Het zijn de vragen die ik onderhand elke dag hoor van mijn kinderen. Tegenwoordig vermaken mijn kinderen zich meer in de digitale speelwereld dan dat ze in real-life zich vermaken. Wanneer ik een keertje niet zo meegaand ben en nee zeg op de vraag of ze wederom achter de spelcomputer mogen. Dan lijkt de wereld bij mij thuis wel te klein. De komende drie uur heb ik een chagrijnig en verveeld kind achter mij aanslenteren. Wanneer ik ze dan erop attendeer dat het buiten heerlijk weer is en ze met andere vriendjes kunnen spelen. Krijg ik verwijtend antwoord dat niemand buiten speelt en al hun vriendjes op dit moment wel een of ander schietspel aan het spelen zijn. Hoe vaak het dan niet gebeurd dat ze alsnog achter de spelcomputer belanden is eigenlijk ongelooflijk. Kunnen kinderen zich niet meer vermaken met tastbaar speelgoed?
Speelwereld van vroeger
Wanneer ik denk aan mijn speelwereld vroeger, kan ik alleen maar terugkijken op een hele leuke tijd. Met mijn schleich paarden maakte ik mijn eigen kinderboerderij en kon ik urenlang zoet zitten spelen. En niet alleen met mijn schleich paarden was ik druk in de weer. Wanneer het mooi weer was, was ik dagen lang buiten te vinden. Voetballen, tikkertje en nog veel meer dingen deden ik en mijn vriendinnen samen. Ik had totaal geen behoefte aan een digitale spelcomputer. Maar er moet wel gezegd worden dat die er ook helemaal niet waren in mijn tijd. Wanneer het regenachtig was ging ik spelletjes spelen of zoals ik eerder al zei met mijn schleich paarden een kinderboerderij bouwen.
Speelwereld van nu
De speelwereld is enorm veranderd sinds mijn jeugd. Kinderen kunnen onderhand niet meer zonder een spelcomputer. Of kinderen horen niet bij hun vriendjes als ze geen spelcomputer hebben. Toegegeven, soms is het ook wel eens heerlijk om de kinderen achter de spelcomputer te zetten. Ik heb dan de komende uren geen kind aan ze en kan zelf ook lekker relaxen. Wat ik enorm belangrijk blijf vinden is dat ze wel buiten blijven komen en niet helemaal verdrinken in de digitale speelwereld. Tegenwoordig werk ik met een soort schema waarin mijn kinderen bepaalde uren van de week lekker mogen gamen. Op andere momenten moeten ze op zoek naar ander vermaak. Per seizoen verschilt dit ook weer, de uurtjes gamen zijn in de winter wat langer dan in de zomer. Voor mij werkt dit enorm goed! Toch vind ik het stiekem jammer dat mijn kinderen nooit een kinderboerderij met schleich paarden zullen maken.
